De zaterdag leek zonnig te beginnen, maar nu is het toch weer herfstig buiten. Ik moet de deur uit om een klus te bespreken en ga met een omweg naar huis. Bij ’n Kaartje blijf ik een halfuur hangen om ansichtkaarten in te slaan. Een blijmaker in het weekend.

Soms heb je van die mijmerdagen. De zaterdag, zeker een regenachtige zaterdag, is daar bij uitstek geschikt voor. Via meerdere wegen werden rituelen, blijmakers en tradities mijn gedachtegoed in geslingerd. Zo ben ik na gaan denken over wat typerend is voor mij. Waar ga ik heen als ik verdrietig ben? Wat maakt me blij?

Mijn conclusie: papier. Ik ben dol op papier.

DE BOEKENWINKEL – de enige plek die overal ter wereld als thuis voelt
Bij iedere boekenwinkel wil ik het liefste even naar binnen lopen. In andere steden en andere landen speur ik straten af naar tweedehands boekenwinkels, want die ruiken zo lekker. Ik hou ervan om met mijn handen langs oude kaften te gaan, om de geur van papier op te snuiven. Mijn hart maakt kleine sprongetjes als ik planken tot aan het plafond gevuld zie staan met boeken.

Ik hoef ze niet eens allemaal te lezen – vaak heb ik voldoende aan het gezelschap van boeken om me heen en ik heb lang niet altijd de behoefte om een boek open te slaan en erin te verdwijnen. Ik weet niet waar het door komt. Een boekenwinkel binnen lopen is als even adem halen, dan is de wereld weer even goed. Misschien omdat ik bewondering heb voor al die gedachtes, al die verhalen, al die meningen, al die creativiteit die is gevangen in woorden en voor zo lang mogelijk is vastgelegd. Ieder boek heeft een eigen karakter, is een weerspiegeling van een persoon en van een wereld zoals ze is of kan zijn. Dat vind ik mooi.

ANSINCHTKAARTEN – waar ik kom om tot rust te komen
Net zo mooi vind ik ansichtkaarten. Dat vond ik denk ik al voordat ze als antiek beschouwd werden. Vooral de bijzondere kaarten, die als ware kunstwerken pronken op een schoorsteen of aan een lint naast de koelkast. Thuis stalden we onze ansichtkaarten uit na verjaardagen. Op de cadeautafel meestal. Bij iedere verjaardag hoort ook een kaartje. De eerste keer dat iemand geen kaartje had, was er even chaos. Onbegrip ook, maar als iemand jarig is kun je dat vaak redelijk verbergen.

In Groningen is er een hele winkel voor alleen maar kaartjes. ’n Kaartje, heet het. Toen de winkel opeens leegverkoop had, nog maar op twee dagen open was en vijf kaarten voor een euro verkocht, belde ik mijn zusje geschokt op. Nu zijn ze gelukkig weer elke dag open en betaal je weer fatsoenlijke bedragen voor een kaartje. Ze hebben er alles. Zwart-wit zijn mijn favoriet, maar ook geschilderde, grappige en gekunstelde kaartjes zijn er. Ik kom er tot rust omdat er meteen tientallen mensen door mijn hoofd schieten voor wie ik een kaartje kan kopen en waarom. En dan weet ik weer even dat de wereld niet alleen om mij draait, dat ik nergens verdrietig om hoef te zijn of dat alles goed komt omdat ik al die mensen om me heen heb.

• Tweet