Een schreeuw voor al die toeristen die met plezier verdwalen in onze musea.

Een schreeuw voor al die kinderen die zichzelf leren kennen tijdens drama lessen.

Een schreeuw voor alle jongeren die hun creativiteit weerspiegeld zien tijdens de zomerfestivals.

Een schreeuw voor alle docenten die met theater, film en boeken vorm kunnen geven aan hun lesmateriaal.

Een schreeuw voor al die mensen die door dans met elkaar verbonden worden.

Een schreeuw voor de minderheden die hun thuis terugvinden tijdens een avondje uit.

Een schreeuw voor alle Nederlanders die meer zien in de wereld dan geld en macht.

Een schreeuw voor cultuur – die de basis vormt van wat wij ons land willen noemen.

Hannah schreeuwt mee.