Column voor Nadelunch.com
Iedereen droomt ervan: leven van wat je het liefste doet. Gitaarspelen in een stad als Barcelona bijvoorbeeld, de straten afstruinend als ware troubadour. Dat leek Onno wel wat. Nou, moeten zijn vrienden gedacht hebben, laat dan maar eens zien wat je kunt.
Op zijn verjaardag bereidde Onno zich voor op een mooi feestje met misschien een leuk cadeau. Hij had nooit verwacht dat hij zoiets bijzonders zou krijgen: een brief met een stapel enveloppen. Je gaat naar Barcelona, was de boodschap. Met je gitaar. En je vertrekt vannacht. Gefeliciteerd! Hij vertelt mij over dit unieke verjaardagscadeau onder het genot van een koffie en de lekkerste appeltaart van Amsterdam. Gedurende ons gesprek sleept hij me zo mee in het verhaal dat ik pardoes vergeet om aantekeningen te maken. Gelukkig blijven zijn avonturen aardig goed hangen.
Enveloppen vol opdrachten
Om vier uur ’s nachts vertrok Onno naar het vliegveld. Zijn ticket was betaald, voor de rest moest hij zich maar redden. Als pas afgestudeerde en nog werkloze starter is dat een redelijke opgave. Verder kreeg hij nog een stapel enveloppen mee, met opdrachten erop geschreven. Had hij de opdracht behaald én hiervan bewijs in de vorm van een foto, dan mocht hij de envelop openmaken, om zichzelf met de inhoud ervan te trakteren op een biertje.
Om vier uur ’s nachts vertrok Onno naar het vliegveld. Zijn ticket was betaald, voor de rest moest hij zich maar redden. Als pas afgestudeerde en nog werkloze starter is dat een redelijke opgave. Verder kreeg hij nog een stapel enveloppen mee, met opdrachten erop geschreven. Had hij de opdracht behaald én hiervan bewijs in de vorm van een foto, dan mocht hij de envelop openmaken, om zichzelf met de inhoud ervan te trakteren op een biertje.
Naakt met een gitaar
Wat voor opdrachten waren dat dan? Nou, ze waren behoorlijk uitdagend, bijvoorbeeld deze: “Fotografeer een meisje dat afgezien van jouw gitaar niks draagt” – naakt dus. En ja hoor, dat is hem gelukt. “Ga bij iemand logeren”, stond ook op een envelop. Makkelijk, zou je denken, zeker met dat naakte meisje en de gitaar in je achterhoofd. Maar nee, die opdracht heeft hij niet behaald. Schijnbaar laten mensen toch niet zomaar vreemden binnen, ook niet als ze romantische deuntjes pingelen. In andere gevallen moest hij creatief zijn, vertelt Onno: om op de foto te gaan met Messi, bijvoorbeeld. Als beste voetballer van de wereld is Messi niet iemand die je even de hand kunt schudden om een foto en een handtekening te vragen. Van meters afstand mag je hem ademloos bewonderen. Dus moest Onno het voetbalstadion in, om daar op ludieke wijze de opdracht alsnog te vervullen.
Wat voor opdrachten waren dat dan? Nou, ze waren behoorlijk uitdagend, bijvoorbeeld deze: “Fotografeer een meisje dat afgezien van jouw gitaar niks draagt” – naakt dus. En ja hoor, dat is hem gelukt. “Ga bij iemand logeren”, stond ook op een envelop. Makkelijk, zou je denken, zeker met dat naakte meisje en de gitaar in je achterhoofd. Maar nee, die opdracht heeft hij niet behaald. Schijnbaar laten mensen toch niet zomaar vreemden binnen, ook niet als ze romantische deuntjes pingelen. In andere gevallen moest hij creatief zijn, vertelt Onno: om op de foto te gaan met Messi, bijvoorbeeld. Als beste voetballer van de wereld is Messi niet iemand die je even de hand kunt schudden om een foto en een handtekening te vragen. Van meters afstand mag je hem ademloos bewonderen. Dus moest Onno het voetbalstadion in, om daar op ludieke wijze de opdracht alsnog te vervullen.
Nachtelijke jamsessies
Natuurlijk moest Onno zich ook als muzikant bewijzen. Omdat hij dag en nacht op straat liep met zijn gitaar, werd hij al snel herkend door de straatmuzikanten in Barcelona. De opdracht om samen met een van hen te spelen vervulde hij in een donkere steeg in een dodgy buurt van de stad; een uur lang jammen met een Kameroenees die ook een gitaar had, vastgelegd op camera door een minstens zo dodgy Chinees die er rondliep. Onno straalt als hij het vertelt. Een beter cadeau hadden zijn vrienden hem niet kunnen geven. Met gevaar voor eigen leven heeft hij zelfs een heel nummer gespeeld op de Ramblas, en ook een publiek van tweehonderd man heeft hij weten te bereiken. Toen hij vertrok had hij geen enkele illusies, maar die week in Barcelona bleek meer dan hij had durven dromen.
Natuurlijk moest Onno zich ook als muzikant bewijzen. Omdat hij dag en nacht op straat liep met zijn gitaar, werd hij al snel herkend door de straatmuzikanten in Barcelona. De opdracht om samen met een van hen te spelen vervulde hij in een donkere steeg in een dodgy buurt van de stad; een uur lang jammen met een Kameroenees die ook een gitaar had, vastgelegd op camera door een minstens zo dodgy Chinees die er rondliep. Onno straalt als hij het vertelt. Een beter cadeau hadden zijn vrienden hem niet kunnen geven. Met gevaar voor eigen leven heeft hij zelfs een heel nummer gespeeld op de Ramblas, en ook een publiek van tweehonderd man heeft hij weten te bereiken. Toen hij vertrok had hij geen enkele illusies, maar die week in Barcelona bleek meer dan hij had durven dromen.
New York, Berlijn?
Met zo’n cadeau leg je als vriendengroep de verwachting voor volgend jaar natuurlijk wel erg hoog. Onno is ervan overtuigd dat hij volgend jaar weer weggestuurd wordt. New York misschien? Nee, dat is wel erg moeilijk als straatmuzikant. Misschien Berlijn. In ieder geval zijn hij en zijn gitaar ergens in een vreemde, grote stad te vinden.
Met zo’n cadeau leg je als vriendengroep de verwachting voor volgend jaar natuurlijk wel erg hoog. Onno is ervan overtuigd dat hij volgend jaar weer weggestuurd wordt. New York misschien? Nee, dat is wel erg moeilijk als straatmuzikant. Misschien Berlijn. In ieder geval zijn hij en zijn gitaar ergens in een vreemde, grote stad te vinden.
Benieuwd naar de details van Onno’s verhalen? Geen probleem. De komende tijd brengt hij je volledig op de hoogte met een blogreeks op Nadelunch. Als je het mij vraagt iets om naar uit te kijken!