Column voor I Like Groningen
Ik ben verhuisd. Naar de andere kant van de stad. Vandaag heb ik afscheid genomen van mijn kleine studio vlakbij al mijn lievelingsstraten van Groningen. De brok in mijn keel weggeslikt en voor de laatste keer de wandeling naar de Korenbeurs gemaakt, mijn supermarkt.
Met de kraag omhoog, een muts op mijn hoofd, bij -4 het Zuiderdiep overgestoken naar de Folkingestraat. Door de geur van de Subway, een schuine blik naar rechts, waar de Chaplin’s Pub haar lichten nog niet heeft ontstoken. Langs die rare winkel die alleen maar spullen met het patroon van twee kabouters verkoopt, voorbij de synagoge die je pas weet te vinden als je er een keer naar hebt moeten zoeken. De zeer verdekt opgestelde sekswinkel, een auto ontwijkend die uit de hoerenbuurt gereden komt. Een glimlach op mijn gezicht als ik Ariola passeer, ik overweeg zalmrolletjes en dadels in spek te kopen, maar ik doe het niet. De man die ijs verkoopt doet het ook met dit weer niet slecht, de beste hamburgertent in de stad ziet er zoals altijd uit alsof ie dicht is (maar dat is niet zo!). Cafe Pauze, waar zwervers op het terras zitten en Bob Dylan gedraaid wordt. In de coffeeshop aan de rechterkant wordt een walm wiet naar buiten geblazen. Binnen zitten jongens aan een tafel, te trekken aan hun joint. Ze spelen Risk.
De sieraden in de winkel die Beadies heet, maar haar gekochte waren meegeeft in zakjes waar Fris! op staat, al die zaakjes waar ik altijd voorbij ben gelopen, in heb willen gaan, maar nooit ben geweest. Le Souk doemt op, met haar zoete Algerijnse lekkernijen en verse feta. Naast de verkleedwinkel de muur waar altijd posters hangen, iedere maand iets nieuws. Ik gluur naar binnen bij Huis de Beurs, in de hoop dat er niet alleen iemand piano speelt, maar diegene ook nog vergezeld wordt door een cellospeler. Dan is de Vismarkt er alweer, links de Korenbeurs, waar ik alleen maar aardappels en groente hoef te halen voor de maaltijd in mijn nieuwe huis. Ik weet dat als ik een minuut langer doorloop de Oude Kijk in ’t Jat straat zich aan mij zal openbaren. Met de beste koffietent van Groningen en de fietsende studenten om en nabij het Academiehuis. Ik doe het niet.
Vandaag heb ik voor het laatst geslenterd in mijn favoriete stukje Groningen. Ik draai om en stap in de trein naar Groningen Noord. Nog geen minuut later loop ik de warmte in van mijn nieuwe thuis. Binnenkort zal ik er weer zijn, in die leuke Folkingestraat, om sluitingen te halen voor mijn oorbellen die kapot zijn. En dan is het net als een dagje uit. Echt iets bijzonders.