Vlak naast de boulevard in de buurt van Seaport Village staat een box met het kostuum van een mannelijke marinier en een vrouwelijke marinier erop – alsof ze zitten. Zwarte laarzen ernaast, heel mysterieus. Dus daar maak ik een foto van. ‘Do you know what it is?’ vraagt de man die op het muurtje aan de andere kant van de boulevard zit. ‘Nee, sorry, ik heb geen idee,’ is mijn eerlijke reactie. Hij kan het me wel vertellen. Waar ik vandaan kom, vraagt hij. Nederland? Daar heeft hij 28 jaar gewoond! In Den Haag, hij is dol op Scheveningen. Spreekt zowaar wat zinnen Nederlands. Hij komt uit Egypte en vraagt aan mij hoe ik denk dat het staat met de toekomst voor buitenlanders in de Lage Landen. ‘Ik maak me zorgen, vanwege de politiek.’ Natuurlijk kent hij Geert Wilders – die achtervolgt hem zelfs naar de VS om te betogen tegen moslims! Bijna wil ik mijn excuses aanbieden. Maar dan gaat onze aandacht terug naar de box.
Hij begint zijn act met mij als enige toeschouwer. Na een minuut stoppen er meer mensen. De kostuums hangen als het ware op zijn rug, hij heeft een wit petje opgezet. ‘I started this act in Amsterdam!’ roept hij, driftig op en neer lopend op de beat van de muziek die de box uitstoot. Als een lopende radio verkondigt hij diverse marketingkreten voor zichzelf om te eindigen met de klapper; ‘I will disappear!’ De zwarte laarzen staan op de boulevard, de Egyptische man die in Nederland heeft gewoond, buigt voorover en plots is hij twee kleine mariniers die met elkaar dansen. Mensen klappen. Na drie minuten kunstige danspassen komt hij weer tevoorschijn en haalt een paar dollar op. Hij schudt mijn hand en ik loop verder.
Ik ben helemaal vergeten te vragen waarom hij op zoek is gegaan naar de American Dream.