Er valt steeds meer te lachen in de politiek. Pechtold laat via Twitter weten dat zijn Poes weer is terug gevonden, de PVV is democratisch en Rita Verdonk leeft zich in middelbare scholieren in.
Is mijn indruk.
Via Facebook (lang leve social media) kwam ik terecht bij het verkiezingsfilmpje van Trots Op Nederland, onder de noemer: ‘dit is het grappigste wat ik ooit gezien heb’. En so it was. Rita leeft in een Nederland waar geweld en onbeschoftheid heersen. Een Nederland waar de politie niks meer waard is en buitenlanders wel heel erg het voordeel van de twijfel krijgen. Zij gaat dat allemaal veranderen. We kunnen weer trots worden op Nederland. Net zoals ouders trots zijn op hun kinderen als ze hun eerste spreekbeurt voor school met een voldoende hebben afgerond.
Goed zo Rita, heel mooi gedaan. Ik kan zien dat je echt je best hebt gedaan. Mijn moeder zou het zo gezegd kunnen hebben. Iemand die ook mijn zwakke punten accepteert en weet dat het later wel goed met me komt.
Een slechte montage hier en daar, niet overtuigend acteerwerk, in scene gezette gebeurtenissen die alle werkelijkheid doen vervagen; het zit er allemaal in. Onderwijs komt in Rita’s filmpje amper naar voren en misschien is dat het punt waarop ze misloopt. De visie om te zien dat je op den duur verder moet kijken. Dat amateuristisch te werk gaan op een middelbare school nog wordt geaccepteerd omdat je daar bent om te leren – maar op zo’n leeftijd, in zo’n positie, met zo’n doelstelling zou je beter moeten weten. Een bij elkaar geraapt zootje mensen voor de camera ketchup in de nek van een oude vrouw laten spuiten is niet genoeg om landgenoten te overtuigen van je bestuursvaardigheden. Als je met zo’n filmpje aankomt om mensen te bewijzen dat jij met je partij het land zou moeten besturen, kan niemand dat serieus nemen.
Ik weet niet in welk Nederland Rita leeft, maar ik ben nu al trots op het land waar ik in woon. En TON, dat is voor mij de grap van 2010.