Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Waarom zou Al Qaeda dat dan wel 
doen? Men mag denken dat het ezels zijn – maar juist daarom zouden we alerter moeten zijn op wat er kan gáán gebeuren in plaats van wat er al is gebeurd.
Toen we geen vloeistoffen meer mee mochten nemen in het vliegtuig zat ik met smart te wachten op de eerste domme terrorist die op dezelfde manier zou proberen een aanslag te realiseren. Natuurlijk kwam die er niet. Veiligheid is een illusie. Zo denken ook Rob Wijnberg van de NRC Next en Bruce Schneier, een Amerikaanse veiligheidsdeskundige, die Wijnberg veelvuldig aanhaalt in zijn artikel over het zogeheten ‘veiligheidstheater’. Bij het lezen daarvan werd ik overladen door een gevoel van herkenning: we lopen achter de feiten aan. Zelfs ik ben me ervan bewust dat terroristen niet twee keer dezelfde fout maken (of hetzelfde succes boeken), zeker niet als er wereldwijd wordt aangekondigd welke nieuwe maatregelen er nu weer bij zijn gekomen. Dunkt me dat ze daar dan juist omhéén gaan werken.
Obama claimt dat het beleid gefaald heeft, maar wat mij betreft zijn we beter af door vooruit te kijken dan door achterhaald crisismanagement toe te passen. De FBI laat toch ook zijn systemen hacken door professionals om ze vervolgens te verbeteren en ondoordringbaar te maken? Waarom dan niet in de huid van zo’n terrorist kruipen en anticiperen wat zijn volgende move zal zijn? Vuurwerk in een onderbroek bijvoorbeeld. Zou niemand daar aan gedacht hebben? Preventief handelen. Zelfs als je mensen bang maakt met maatregelen waarvan ze de oorzaak niet kennen.
Want in een wereld waarin de burger logischer nadenkt dan degenen doen die haar moeten besturen, heb ik liever onbekende, maar gegarandeerde, veiligheid dan een theater aan illusies.