Er zijn vast een hoop mensen die wensen dat ze hun winterbanden onder de auto hadden gezet. ‘Ik had toch moeten luisteren naar dat verdomde weeralarm’. Net zoveel mensen kijken treurig naar de aanbiedingen in de winkels, waar hun iPod nu te krijgen is voor bijna de helft van wat zij hebben betaald. ‘Had ik nu maar een weekje gewacht’.
Maar ja, achteraf gezien is het altijd makkelijk praten.
‘Als we meteen waren begonnen met inpakken, ging het verhuizen nu een stuk sneller.’ ‘De mens stamt af van de aap.’ ‘Roken is dodelijk.’
Misschien leven we over 50 of 100 jaar wel in een wereld waar de avonturier vuil aan wordt gekeken omdat hij met zijn vliegreizen een gat in de ozonlaag boorde en de wereld liet overstromen – puur zodat hij meer van de wereld kon zien en zichzelf een ‘vrijer, meer ontwikkeld mens’ kon noemen. Nu jubelen we dat toe, net als we cocaïne aan het front nog niet zo lang geleden een warm hart toedroegen. Net zoals we, ondanks discussies over de aanpak ervan, terrorismebestrijding noodzakelijk vinden. En een steeds groter deel van de bevolking terrorisme klakkeloos associeert met moslims en de islam. Zouden we niet over een kleine 100 jaar ons hoofd schudden bij het lezen van de geschiedeni
sboeken (die dan ongetwijfeld op doorzichtige schermen voor onze ogen zweven) en ons afvragen wie terrorisme eigenlijk definieerden en wie de Westerse bloedbaden, als reactie of preventief, zagen als ‘strijden voor de vrede’, terwijl die van Oosterse hand wel religieus moesten zijn?
Misschien leven we dan wel in een wereld waarin de Westerse wereld zich richt op haar eigen landen en haar bemoeizucht als overbodig heeft herkend. Misschien weten we over 100 jaar of al die oorlogen en het verleggen van grenzen wel zo de moeite waard is geweest.
Maar ja, dat is achteraf gezien.