Met klamme handjes en pijn in mijn hart schrijf ik dit bericht, want het is een moeilijk bericht om te schrijven.Er komt een moment in het leven dat je keuzes moet maken en dingen opzij moet zetten waarvan je nooit gedacht had dat je dat zou doen. Dit is zo’n moment. En ik kan je zeggen, het doet pijn.
Met hart en ziel
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ga stoppen met Nadelunch.com. Nadelunch.com is aan mij overgedragen door Fleur, die er haar hart en ziel in heeft gestopt en het is zo’n mooi online magazine dat ze ook iemand verdient die dit net zo hard doet. De afgelopen tijd lukt het mij niet om diegene te zijn. Dat komt onder andere doordat ik het erg druk heb met freelance klussen waar ik tegenwoordig mijn brood mee verdien, maar het komt nog meer door persoonlijke omstandigheden die mij meer energie kosten dan ik eerder had gedacht.
Iets om trots op te zijn
Hoewel ik hier met een brok in mijn keel zit, weet ik dat dit het beste is voor niet alleen mijzelf, maar ook voor Nadelunch.com. We hebben een prachtig online magazine neergezet met z’n allen, vol inspirerende, grappige en ontroerende artikelen. Van beginnend talent tot ervaren schrijfprofessionals; onze auteurs hebben de juiste woorden weten te vinden. We hebben mensen nieuwe gerechten laten proeven, bijzondere landen laten ervaren en ze alles verteld over films en muzikale wonderen die ze anders nooit waren tegengekomen.
Kortom, we hebben iets om trots op te zijn en dat wil ik niet verloren laten gaan. Iedereen die bij Nadelunch.com betrokken is geweest: ontzettend bedankt voor al jullie inzet en enthousiasme, ik vind jullie allemaal bijzondere wezens.
Liefde & aandacht
Ik vertrouw er volledig op dat er vanaf 2015 een hoofdredacteur aan het roer staat die Nadelunch.com weer de liefde en aandacht geeft die het verdient en haar auteurs en eindredacteuren daarmee ook.
Oktober 2013, Utrecht – werken aan de nieuwe Nadelunch site met Fleur
And now we are free. I will see you again… but not yet… Not yet.