Duitsland is met het briljante idee gekomen om roken in je eigen auto te verbieden. Als verstokt roker vind ik dat natuurlijk geen goed plan. Maar, rechtvaardig als ik ben, heb ik gepoogd de voors en tegens op een rijtje te zetten. Lastiger dan ik dacht.
Er zijn namelijk geen voors te bedenken.
Of jawel, drie punten die voorstanders van dit initiatief kunnen aandragen, zijn:
1. Dan heb ik meer keuze bij het uitkiezen van een tweedehands auto. Dit argument wens ik als volgt te weerleggen: het is een luxevoordeel dat meer gevolg is van de oplossing dan een probleem van waaruit de oplossing wordt gezocht. Bovendien vraag je mensen toch ook niet om geen sex meer te hebben in hun bed zodat je een schoner tweedehands matras uit kunt zoeken? Of om geen huisdieren meer te nemen zodat je een fris en haarvrij nieuw huis kunt kopen? Precies.
2. Het is gevaarlijk/schadelijk voor kinderen. Ben ik het mee eens. Maar laten we dan wel onze prioriteiten recht zetten: spreek de ouders aan op hun rookgedrag. Zwangere vrouwen wordt het ook niet verboden om een peukje op te steken, dit soort gedrag wordt slechts afgekeurd. Als je met een gezin met vier kinderen in een auto met dichte ramen een pakje sigaretten weg paft, valt je geschiktheid als ouder te betwijfelen. Laten we ons daar eens op focussen.
3. Dat bevordert de verkeersveiligheid. Kan ik heel kort in zijn: een hele reeks gefrustreerde nicotinetrekkers in een file, maakt de verkeersveiligheid écht niet beter. Resultaat: je mist je doel volledig.
De tegens gericht op dit niet-roken-in-je-eigen-auto voorstel zijn daarentegen ontelbaar. Ik noem er een paar: de overheid heeft zich niet te bemoeien met eigendommen van de burger, tenzij hierin iets schadelijk is voor de medemens. Als je niet wilt dat ik in mijn auto rook terwijl jij naast me zit, zeg het me gewoon, dan doe ik het niet. In tegenstelling tot mobiel bellen is er geen hands-free variant voor roken, tenzij een briljante uitvinder binnenkort met een dashboard-sigarettenhouder komt die automatisch aansteekt, aftikt en uitdrukt. Een oplossing hiervoor is dus niet snel gevonden en de activiteit wordt verbannen in plaats van verplaatst naar een veiliger manier van uitvoeren. Een beleidsvoorstel als dit, versterkt de vraag: tot hoever gaan we? Mogen we straks ook niet meer eten in de auto? Of drinken? Er zijn wel rugzakken met een tuitje dat je met plakband ongetwijfeld stevig aan je wang kunt plakken, maar het vasthouden van een flesje water zou wel eens gevaarlijk kunnen zijn. Is dat niet onze eerste levensbehoefte?
Kortom: geen goed idee. Lieve overheid, mijn achtertuin uit!