Het is vijf uur. Buiten is het donker en koud. In het Jonge Harten café brandt licht en bezoekers warmen zich aan de bar. Als je iets verder doorloopt naar achteren en door het zwarte gordijn stapt, zie je jassen, handschoenen en mutsen die argeloos op oude schooltafels zijn gegooid. Er liggen kabels, laptops, notitieblokken, flessen sinaasappelsap en een doosje hoestsnoepjes. De bloggers vergaderen. Zoals elke avond deze week.
Verhuizen
Er wordt besproken wat er de afgelopen 24 uur is gebeurd. Wat staat er online? Hoe is alles gegaan? Even sijpelt de toekomst zonder Jonge Harten door de redactievergadering. “Wanneer is de evaluatie? Want over drie weken moet ik verhuizen.” Maar daar staan de bloggers niet te lang bij stil. Eerst wordt nagedacht over de stukjes die online moeten. Wat staat er op het programma vandaag? Moeps vertrekt naar de bar om een interview af te nemen. Nynke deelt eetbonnen uit aan de liefhebbers. De laptops gaan aan en er wordt koffie gehaald. Zo. We kunnen beginnen.
Pocahontas
De mokken in de Jonge Harten redactiekamer zijn net zo karakteristiek als de inrichting van het café. Zo is er een hele mooie mok met Pocahontas en haar wasbeervriendje. Terwijl de bloggende barvrouw broedt op een inspirerende openingszin, beklaagt Marjolein zich erover dat Pocahontas er in de tweede film vandoor gaat met de vriend van John Smith. Ondergetekende bekent dat ze niet wist dat er een tweede film was, Marjan weet precies waar het over gaat. Maar die blogs moeten af. Saskia bereidt zich mentaal voor op de voorstelling waar ze vanavond een recensie over schrijft.
De avond van gisteren
Rond zes uur wordt er gegeten bij het Pakhuis, dat inmiddels volledig is geïntegreerd in de Jonge Harten sfeer. Het theatergezelschap waarover vanavond een recensie op de blog verschijnt, zit naast de redactieleden aan een tafel. Toch gaat het gesprek nog even niet over de blog. De avond van gisteren wordt tot in detail besproken, waarschijnlijk lees je er wel iets van terug in het stuk van de Bloggende Barvrouw. Na de laatste hap verspreidt de groep zich. De een gaat naar het Grand Theatre, de ander naar de Stadsschouwburg en ondergetekende schuift weer achter de redactietafel.
Schrijven en schrappen
Vanavond, na negen uur, druppelen enkele bloggers weer binnen. Het is nog kouder buiten. Maar binnen blijft het warm. Er is thee, en koffie voor wie wil. Er wordt geroepen wat er zo mooi was aan de voorstellingen van vanavond. Er wordt zwijgend nagedacht over de juiste woorden. Een paar honderd woorden klinkt misschien veel, het schiet bijna altijd tekort. Totdat het proces van schrijven en schrappen is afgerond en er een stuk op de blog verschijnt dat klopt van begin tot eind. Dan zijn we pas tevreden. Rond middernacht gaat de laatste laptop uit. Een afsluitend biertje doet ons goed. Kapot zijn we, doch voldaan. En we vragen ons nu al af wat we de komende weken in godsnaam om vijf uur moeten doen.