Ik vond dat het tijd werd voor de volgende stap. Het is iets wat ik al langer wilde en ik voelde dat ik er klaar voor was. Ons kleine gezinnetje zou worden uitgebreid: Casper de kater zat op ons te wachten.
Je hebt kattenmensen en hondenmensen, zeggen mensen. In dat geval ben ik een kattenmens. Opgegroeid tussen spinnende viervoeters vind ik een kat in huis net zo vanzelfsprekend als een toilet. Het zusje heeft al jaren een kat en ik kon ineens geen reden meer bedenken waarom ik niet ook mijn eigen huisdier had.
Speeltjes
Deze week reden het zusje en ik daarom 3,5 uur naar Hoensbroek en 3,5 uur terug naar Groningen om Casper op te halen – een kitten van negen weken oud, gevonden zonder moeder door ‘Zwerfkat in Nood‘. Hij is avontuurlijk, maar schuw. Gaat op ontdekking, maar laat zich niet aaien. Ik sta klaar met aandacht en liefde. En honderdduizend speeltjes. En een krabpaal, kattenbak, draagtas, kattensnoepjes… Zelfs een pittenzak voor kittens waar hij zich aan op kan warmen ontbreekt niet in mijn collectie.
Als Casper een keer mee uit logeren gaat naar mijn verkering in het westen, moet ik waarschijnlijk evenveel spul mee als een moeder die net haar eerste kind gebaard heeft. Maar ja, daarom heet het ook gezinsuitbreiding.
