Zoals iedere generatie dat heeft, heb ook ik het gevoel dat we sinds ik geboren ben een enorme verandering doormaken als mens en als maatschappij. Het generatieverschil is enorm; jongeren zijn te snel en arrogant, ouderen te stug en arrogant. Om maar even te generaliseren.
Daarbij zijn het de jongeren, de starters, die echt voor problemen zorgen. Nog altijd is werken het belangrijkste in ieders leven, dat is waar je de meeste tijd aan besteedt en waarop mensen je beoordelen. Echter, waar men vroeger met plezier veertig jaar in dezelfde fabriek werkte, blijft een gemiddelde werknemer nu nog maar anderhalf jaar bij hetzelfde bedrijf. Anderhalf jaar! Dan ben je net ingewerkt! Geen werkgever die daar graag in wil investeren. Zij klagen: de jeugd is lui, ongeduldig, niks is goed genoeg, ze willen te snel, ze zijn niet betrokken bij wat ze doen. En daar gaat het volgens mij mis, bij die betrokkenheid.
Bereikbaar ben je toch wel
Kijk, samen met de starters die nu massaal aan het werk slaan, komt de inzet van sociale media en Het Nieuwe Werken. Om het maar even zwart-wit te zeggen: je verliest elke scheiding tussen werk en privé. Je bent 24/7 bereikbaar. Als je in een opwelling je telefoon uitzet, ben je nog wel te vinden via Facebook, Twitter, LinkedIn of Google Plus. En of je via die (persoonlijke) kanalen ook wel even de producten van je baas wilt promoten. Je wordt erop aangekeken als je om vijf uur je computer uitzet, want dan heb je een ambtenaarsmentaliteit. Werknemers die ’s nachts of in het weekend doorwerken krijgen een plusje en niemand die zich afvraagt waarom het nodig is om die extra uren in je werk te steken – want zou het dan niet zo kunnen zijn dat de werkzaamheden te veel zijn voor de werkweek?
Aandacht voor prioriteiten
Let er ook op dat je wel genoeg geeft om het succes van het bedrijf. Of het in jouw ogen de zoveelste onderneming is die geld over de balk gooit, of de zoveelste stichting die tegen beter weten in denkt dat er iets te verbeteren valt, maakt niet uit. Iedereen die laat blijken dat winst en omzet wellicht niet de eerste prioriteit hebben, verliest al snel de aandacht. En dat is nu juist de tendens die ik om mij heen zie: de kapitalistische inrichting van onze samenleving krijgt niet meer de aandacht die zij voorheen kreeg. Werkgevers kunnen zeggen dat jonge werknemers niet meer betrokken zijn; ik zie het tegenovergestelde. Alleen zijn zij niet direct betrokken bij hoeveel producten er verkocht worden.
Stempelen met betekenis
Waar is de starter dan wel bij betrokken? Mensen. Efficiëntie. Iets verbeteren. Niet per se de wereld, maar eigen ontwikkeling en die van anderen staan bij velen voorop. Er heerst een eeuwige nieuwsgierigheid naar de verbetering van processen. Geen wonder dat steeds meer afgestudeerden hun eigen onderneming beginnen. Dan hebben ze alles in de hand en kunnen ze bouwen aan een enthousiast team dat hard wil werken. Voor elkaar, voor een idee, niet voor de baas. De insteek daarvan is zelden nog dat er geld binnengehaald moet worden. De nieuwe generatie wil haar stempel achterlaten, iets doen van betekenis.
De grote fout die gemaakt wordt door veel werkgevers is denken dat ieder voor zich werkt en verantwoording af wil leggen aan het bedrijf. Natuurlijk zijn er de accountmanagers en salestypes die graag zo veel mogelijk bonussen binnen willen halen, die houd je altijd. Maar het liefst wil iedereen het beste uit zichzelf en anderen halen. In werktijd én in vrije tijd. Zo betrokken zijn we. Heus.
Beeld: Flickr.com/morrosv7