De Occupy-beweging heeft heel wat losgemaakt. Niet alleen bij hippies die weer in vol ornaat de straat op kunnen en krakers die weer wat protestborden uit de kast kunnen trekken, maar ook bij de werkende men die vol hartenlust zijn cynisme kan verspreiden en de politicus die het “hartstikke leuk” vindt dat iedereen zo zijn mening mag geven.

Bron: Roel Brals via nu.nl

De Occupy-beweging zegt haar kracht te halen uit het feit dat ze geen leider heeft, dat iedereen kan zeggen wat hij of zij wil.  Maar is dat wel zo sterk? Het beeld dat gemakkelijk door de media geschetst kan worden is dat de demonstranten van Occupy eigenlijk geen idee hebben waarom ze hier staan. Dat het allemaal uitkeringstrekkers of krakers zijn, dat deze hype weer een mooi excuus is om je tentje ergens op te zetten en te doen alsof je iets betekent. Gemakkelijk, zo’n beeld.

Zolang niemand komt met een oplossing neigt men al snel naar ontkenning van de problemen an sich. Ik vind het niet interessant dat Occupy het tot Nederland heeft gehaald, of dat morgen misschien alle tentjes alweer verdwenen zijn. Het verbaast mij dat binnen een dag duidelijk is dat veel mensen er of liever niet over na willen denken wat precies de problemen in de wereld zijn en waar die vandaan komen (kapitalisme ten eerste, ons eigen consumentengedrag als tweede bijvoorbeeld) omdat het ze niet goed uitkomt of omdat er toch geen oplossing voor lijkt te zijn. Of mensen trekken massaal naar het Beursplein waar hun actie gedoemd lijkt dood te bloeden omdat er zoveel gebrek is aan organisatie.

In Amerika denken de mensen op de straten van Wall Street al aan de volgende stap: een vertegenwoordiger in het Congres. Wie gaat in Nederland een politieke partij oprichten? In het oerwoud van partijen binnen ons systeem kom je er alleen door als je radicaal bent en dat is nog niemand van Occupy tot nu toe geweest. En hoeveel succes heeft zo’n partij als iedereen, zoals we gezien hebben op het Beursplein, zoveel uiteenlopende problemen ziet; van Nederwiet tot  hongersnood? Niemand die eraan denkt een vervanging te zoeken voor het kapitalisme, iedereen zoekt naar oplossingen binnen het systeem. Die zullen ze niet gaan vinden.

George Orwell schetste in zijn boek 1984 een angstaanjagende maatschappij waarin alles gecontroleerd werd, tot je gedachtes aan toe. Het duurt niet lang meer of alles wat we doen wordt met een pasje geregistreerd (pinpas, OV-chip, GPS-kaart in je telefoon of auto) en er verschijnt iedere ochtend en avond iemand in onze slaapkamer die ons vertelt hoe we moeten denken. Al verschijnt diegene dan waarschijnlijk op een iPad en niet op een flatscreen-tv. Alles is afhankelijk van geld, maar nog meer dan dat worden onze vrijheid en privacy op de proef gesteld. De enige oplossing hiervoor moet gedragen worden als één man, gebaseerd op een weloverwogen idee om de wereld beter te maken. Een overkoepelend idee, geen verzameling van oplossingen voor verschillende problemen: een oplossing voor al deze problemen in één nieuw, beter, systeem.

Is Occupy een zinloze beweging? Nee, mensen moeten hun frustraties kunnen ventileren en een poging kunnen doen maatschappelijke problemen openbaar te maken. Zal het ook iets veranderen? Nee. Het is een mooi verhaal om later aan je kinderen te vertellen en zal ze stimuleren te staan voor wat ze geloven. Maar het verschil maken doen ze niet.