Ik kom terug met een bierbuik. Laat ik je daar vast voor gewaarschuwd hebben. Ontspanning krijgt in Cumbuco een hele nieuwe betekenis.
Het duurt een nacht voordat je Nederland bent vergeten. Het is niet weg, Nederland, je checkt misschien zelfs nog je mail, Whatsapp en Facebook, maar het is wel ver bij je vandaan. Een leven en land als een vage herinnering waar je naar kijkt vanuit je nieuwe, warmzachte cocon van strand, ruisende zee en zilte windvlagen.
Zand in je bed
Een nieuwe plek, waar de tijd zo langzaam lijkt te gaan – of waar je elke seconde zo bewust beleeft en koestert – dat het na een dag al voelt alsof je er weken zit. Een plek waar je hoofd alle mogelijke gedachtes toelaat zonder dat het moeilijk is en waar je geest direct in de zen-modus ziet, terwijl je lichaam nog moet wennen aan de overvloed van zon en warmte (en waar je dus keihard verbrand, zelfs als je je insmeert en dus blijf je daarna eerst 2 dagen binnen).
De harde, verkoelende wind en denderende golven werken hypnotiserend: zou de staat van zijn waarin ik me nu bevind, precies datgene zijn wat mensen ambiëren met mediteren?
Cumbuco is de plek waar zand in je bed ligt en waar je alleen maar koude douches neemt omdat dat fijner is. Je staat om 06.00u op omdat de zon je wakker maakt (nou ja, ik blijf gewoon tot 07.30u liggen, omdat het kán). Als ontbijt drink je koffie en ga je met je bakje vers fruit op het balkon staan om naar de branding te staren en de dag met subtiele zonnestralen te beginnen.
Drink met je billen bloot, melk uit een kokosnoot
Als je zin hebt om te zwemmen, ga je zwemmen. Als je een strandwandeling wilt maken, ga je een strandwandeling maken. Als je wilt kitesurfen, ga je kitesurfen – of niet. Wat je wilt!
Heb je honger? Dan zoek je in het kleine centrum of aan het strand een leuk (lokaal) tentje en bestel je een acai bowl, of een tapioca, of een heel bord vol carne del sol. Lunch wordt hier groots genuttigd, met borden rijst en verse vis, enorme bakken spaghetti en worst. Maar met het diner ga je gewoon weer uit eten, dus mijn buikje wordt steeds ronder.
Om 16.00u, na een dag vol zon en zoute zeelucht, smaakt een koud biertje extra lekker. Een caiperinha trouwens ook – en hier krijg je de echte, want hier komt de cocktail oorspronkelijk vandaan.
Happy place
Kortom, ik ben nog nooit zo ontspannen geweest als hier. Ik check nog steeds mijn mail, werk aan mijn rapport over het projectbezoek. Na een week checkte ik even de social media van wat opdrachtgevers, omdat ik benieuwd was, omdat ik er zin in had. Dat maakt ontspannen zo makkelijk hier: niks hóéft.
Je moet helemaal niks.
Over twee nachten stap ik in het vliegtuig terug naar Nederland, omdat er een wijnproeverij is die ik niet wil missen. Ik vertrek om 23.45u en kom de volgende dag om 17.00u aan. Ervaring leert dat deze zen-modus tegen die tijd is verdwenen en ik dan alleen maar gebroken en uitgeput ben.
Maar als ik ooit aan mediteren ga beginnen, weet ik wel wat mijn happy place gaat worden.