Column voor I Like Groningen
Er zijn van die momenten dat ik me afvraag hoe het komt dat ik nooit iets meemaak in mijn leven. Ik heb nooit sterke verhalen, of grappige anekdotes. Niet zoals Martin Bril, die een paar honderd woorden kan wijden aan een vrouw die haar haren opsteekt. Of zoals mijn vriend, die tot halverwege de Heerestraat achtervolgd wordt door een tabaksverkoper omdat die denkt dat hij iets gestolen heeft – wat overigens niet het geval was.
Zo ging ik gisteravond mijmerend mijn boodschappen doen. De halve Ubbo Emmiusstraat was ik door en ik zag niks bijzonders. Ook de in de Folkingestraat viel me niks op wat de moeite waard zou zijn om met iemand te delen. Toen kwam ik bij de Korenbeurs en zowaar! Groningen heeft er een nieuwe straatmuzikant bij!
Hij lijkt met zijn zwarte, lange krullen een beetje op Zorro. Ik herkende hem omdat hij eerder naast de Pathé speelde, waar hij in eerste instantie veelbelovend klonk, maar na een uithaal bij een verdraaide, eigen versie van ‘Angie’ kromp de aanhoorder enigszins ineen. Niet alleen was hij van locatie gewisseld (verstandig, want bij de pinautomaat naast de bioscoop zijn mensen alleen maar bezig met uitrekenen waar ze hun geld aan gaan uitgeven en betrekken ze iedere cent in die berekening, maar bij de Albert Heijn loopt iedereen naar buiten met een onnozel hoopje klein wisselgeld waar ze niks mee kunnen). Ook was hij overgestapt van The Rolling Stones naar Oasis en ‘Wonderwall’ kan iedereen inmiddels wel meezingen.
Toch leek hij wat te twijfelen over zijn performance want hij was in gesprek met een kale, mollige jongen in een trainingsbroek. Eerlijk is eerlijk, twee stappen eerder schoot er door mijn hoofd dat ik bij hem wellicht wat uit de buurt moest blijven. Maar hij wist de nieuwe muzikant gerust te stellen toen die aangaf dat hij er met zijn stem eigenlijk een beetje doorheen zat. ‘Je hebt een rauwe stem! Ik hou van rauwe stemmen!’ En het klonk ook echt niet slecht, dit zou wel eens een blijvertje kunnen zijn in de Groningse straatscène.
Helaas heb ik mijn boodschappen afgerekend met de pin.