Je zou kunnen denken dat ik hier veel in de taxi zit – dat is ook zo. Des te leuker is het als je af en toe een privé chauffeur hebt waar je hardop mee kunt lachen.
Een van de dingen die Mieke doet als regio coördinator is vrijwilligers ophalen van het vliegveld als ze aankomen en ze wegbrengen als ze vertrekken. Ook als het vliegveld anderhalf uur rijden is, er iemand op vrijdagochtend om 04.25u aankomt en er iemand anders op vrijdagavond om 23.30u moet vliegen.
Jurkjes
Dus donderdagavond dompelden wij ons onder in de luxe artikelen van grote stad Douala met een diner bij een Grieks restaurant en jurkjes shoppen in een outlet. We bleven overnachten in een katholieke missie, met warme douche en zachte handdoeken, om midden in die nacht een vrijwilliger op te pikken (eerlijk is eerlijk: ik bleef in bed liggen en Mieke deed het oppikken). De volgende ochtend samen ontbijten met broodjes in Europese stijl (ham-kaas croissantjes en roombroodjes!). Dat we naar Douala waren gekomen in een taxi met vier man op de achterbank, waardoor ik mijn billen niet meer voelde en mijn heupen drie centimeter smaller zijn geworden, was tegen die tijd alweer glad vergeten.
Louis
Terug naar Buea, waar we cheesecake hebben gebakken in een Dutch oven: een grote pan met zand op de bodem, waar je de ovenschaal op zet en voilà, men heeft een oven. Werkt uitstekend. Afijn. Ondertussen zouden we binnen een paar uur weer vertrekken richting het bloedhete Douala, maar deze keer met privé chauffeur, Louis. De hele dag in de auto doorbrengen is een feestje als hij met zijn Pidgin accent tegen je praat. Zijn stem slaat aan het einde van de zin even omhoog, om alsnog weer laag te eindigen. Een waar genot. Hier een paar van zijn mooiste uitspraken:
(wanneer Mieke hem belt om hem eraan te herinneren dat hij ons vanavond heen en weer rijdt)
Louis: “Yes, yes. I am very, very prepared for this trip”
(wanneer Mieke hem belt om de definitieve tijd door te geven)
Mieke: “So you will pick us at a quarter past six at my house.”
Louis: “Yes, I will be there at ten past six.”
Mieke: “A quarter past six is fine.”
Louis: “No, I will be there five minutes before your time.”
Mieke: “Ah, white man time!”
Louis: “Yes, yes. We are trying to copy it.”
(wanneer we vertellen dat de vrijwilliger die vertrekt als dokter heeft gewerkt en Louis mijmert over het ziekenhuis waar hij geboren is, in een stad verderop, dat een bijzonder ziekenhuis is omdat de vrouw van de president er ooit is geopereerd)
Louis: “Next time you come, I prefer you come work there.”
(wanneer mede chauffeurs Louis vragen wat twee blanken in zo’n afgeragde auto doen)
Louis: “They are carrying out feasibility studies.”
Nu gaan we naar het strand. Souvenirs kopen en vis eten. Zonder Louis, helaas.
______________________________________________________________________
Als coördinator van het vrijwilligersprogramma LiveBuild Experience ga ik twee weken naar Kameroen om projecten en accommodatie te bezoeken.