Gedurende twee weken Kameroen heb ik zes blogs geschreven. Het zal je niet zijn ontgaan dat deze overwegend taxi’s en hun chauffeurs betroffen. Gelukkig heb ik meer gezien en gedaan dan in taxi’s zitten. Hieronder wat verhalen die ik nog niet verteld heb…
1. De Afrika Expeditie van de couchsurfers | op maandag (mijn eerste echte dag), kwamen er twee couchsurfers logeren: Jeffrey en Twan. Ze hadden als plan de berg te beklimmen, wat ze ook hebben gedaan, en in totaal zijn ze anderhalve week blijven hangen. Aan verhalen geen gebrek: ze rijden namelijk in een Landrover een rondje door Afrika. Inmiddels zijn ze negen maanden onderweg en over een maand of drie hopen ze weer thuis in Nederland aan te komen. Ze vertrokken vanuit ons naar Nigeria en wij houden ons hart vast dat ze daar veilig aan komen. Je kunt ze volgen op www.africaexpedition.nl.
2. De muggenbulten | na mijn eerste avond was ik 22 muggenbulten rijker. Ik maakte me ernstig zorgen om het verloop van mijn verblijf als dit het gemiddelde per avond zou worden. Gelukkig bleek dit gewoon een warme introductie van het muggenvolk te zijn: in de daaropvolgende twee weken ben ik in totaal nog eens 22 keer geprikt.
3. Youth Day | op 11 februari werd de Dag van de Jeugd gevierd in Kameroen. Een optocht vol marcherende kinderen was de invulling ervan. Hun gezichten ernstig, hun armen zwaaiend. De hele parade voelde als een kruising tussen carnaval en een presentatie van de Hitler Jügend. Erg bijzonder.
4. De Dutch Oven | koken in Afrika op z’n Westers is niet onmogelijk. Zo hebben wij cheesecake gemaakt van gecondenseerde melk, met de hand uitgeperste limoenen en tevens met de hand verkruimelde koekjes. Als oven heeft Mieke een grote gietijzeren pan met zand op de bodem, waar je de ovenschaal op kunt zetten – vervolgens het deksel erop en men heeft een oven. Werkt perfect.
5. De fotograaf die foto’s maakt bij het ziekenhuis | in Mount Mary Hospital loopt de hele dag een fotograaf rond. Hij maakt foto’s van visite, familie en kennissen, maar vooral ook van de verwondingen van mensen. Leuk kiekje voor aan de muur of voor later…
6. De boekenwinkel | in een zoektocht naar enveloppen kwamen we terecht in een boekenwinkel die het hart van iedere liefhebber per direct laat smelten. Er zijn weinig boekenwinkels in Kameroen en deze kwam compleet als een verrassing. Van grond tot plafond, van de ene muur tot de andere, stonden planken vol en stapels met boeken. Papieren briefjes met handgeschreven genres gaven aan waar je moest zijn voor thrillers, medische boeken of romans. Ik kreeg er kriebels van.
7. Live Vitesse – PSV kijken in Miramar | tijdens ons eerste verblijf in Limbe dronken we bij ons hotel nog een biertje. Er stond een zeer grote televisie (flat screen), waar Twan wat op liep te zappen. Met als gevolg dat we opeens live naar de eredivisie keken met Frans commentaar. Dus keken we naar Mark van Bommel. Voelt een beetje als thuis.
8. Het eten dat ik heb gehad / gemaakt | ik geloof niet dat ik veel typisch Kameroenees heb gegeten (op de in palmolie gedrenkte kip en friet van de eerste avond na), maar lekker dat alles was! In de keuken van Mieke kwam pasta pesto voorbij, wraps met gebakken aardappeltjes en guacamole, jachtschotel (met een beetje van Knorr), rode bieten salade en zelfgemaakte frieten, omelet als ontbijt, noem maar op. Buiten de deur aten we chocoladebroodjes, pizza met feta en olijven, shoarma en garnalen Provençaal. Wat een rijkdom.
9. Onze werkdagen | ja, daar valt niet zoveel over te zeggen. We schreven voorstellen, stuurden mailtjes, hadden contact met nieuwe deelnemers, hadden contact met oude deelnemers en keken Wie is de Mol met huidige deelnemers. Misschien telt dat laatste niet als werkdag. Vooruit, een beetje dan.
10. De Race of Hope | zaterdag 16 februari was in Buea een van de meest heftige races van Afrika: bij de Race of Hope rennen deelnemers Mount Cameroon op – en af. Er zijn gedurende het jaar toeristische trips waarbij je de beklimming in drie dagen kan doen, maar de winnaar van 2013 deed het in iets minder dan vier en een half uur. Ter vergelijking. Het was mijn mooiste dag in Buea: de sfeer was een mix tussen de Vierdaagse, carnaval, Tour de France en Koninginnedag. En omdat een van de vrienden van Mieke meedeed in een estafetterun was het extra bijzonder. Kippenvel toen ze volledig geborken, maar met een stralende lach, de finish overkwam. Gevierd met cheeseburgers en bier. Proost.
11. Karaoke in Kameroen | tot slot sloot ik mijn laatste dag af, na de Race of Hope, met karaoke in een karaokebar. Samen met een Peace Corps Volunteer brulde ik de longen uit mijn lijf bij Grease’s ‘Summer Nights’. Er werd gekletst, gelachen, gedronken, gedanst en gezongen. White men rapten nummers van Dr. Dre, black men zongen Shania Twain. Het was briljant.