Column voor Nadelunch.com


Het duurde een tijd voordat ik haar herkende. De manier waarop ze haar broodje at (zonder te kijken, telefoon in haar hand) kwam me bekend voor. Maar pas toen ze haar mascara opdeed wist ik het weer: ik had eerder bij haar in de trein gezeten.
De ochtendtrein is een bijzonder fenomeen. Voor negen uur zijn mensen aanzienlijk zwijgzamer dan wanneer de dag echt begonnen is. Iedereen heeft haast, maar aan ieders ogen kun je zien dat men meer rent uit gewoonte dan dat men beseft waar hij naartoe gaat. Ochtendrituelen zijn ook zoiets. Vooral in de trein.
Mensen kijken
Zo’n 70% van de passagiers werkt nog even snel iets naar binnen – je zou het ontbijt kunnen noemen. Voorgesmeerde broodjes, fruitrepen, een smoothie in een pakje. Mensen lezen de krant, doen iets op hun telefoon of toveren een tablet tevoorschijn. Zelf kijk ik vooral. Als ik bij het raam zit, kijk ik naar buiten, als ik bij het voetpad zit, kijk ik vrij schaamteloos naar mijn medereizigers. Soms kijkt er eentje terug – diegene lacht of kijkt verschrikt met opgetrokken wenkbrauw een andere kant op.
Kunst op zich
Waar ik het liefst naar kijk in de ochtend zijn meisjes die hun make-up nog even doen. Ze zitten volledig in hun eigen wereld en zijn ontzettend vaardig in wat ze doen. Sowieso kijk ik graag naar vrouwen die zich opmaken; kan ik uren doen. Met de precisie van een chirurg trekken ze lijntjes over hun ooglid, poederen ze hun wangen en stiften ze hun lippen. Mijn moeder droeg nooit veel make-up, maar ik heb wel een Amerikaanse vriendin die zich in de auto tijdens het rijden opmaakt. En geloof me, ze ziet eruit als een fotomodel tegen de tijd dat ze uitstapt. Echt een kunst op zich als je het mij vraagt.
Liefde van je leven
Toch is de trein schijnbaar niet een plek waar je er goed uit hoeft te zien. De ochtendtrein is voor veel vrouwen een verlengstuk van hun huis, namelijk de badkamer. Hoewel de trein waar je regelmatig in reist mij nou juist dé plek lijkt waar je de liefde van je leven zou kunnen ontmoeten. Gebeurt ook altijd in films, toch? Maar nee, deze opmaakmeisjes lijken zich in het geheel niet bewust te zijn van de tientallen mensen die getuige zijn van de metamorfose die zij ondergaan. Ik vind het niet erg. Ik vind het eigenlijk gewoon mooi. Blijf maar tutten dames, lekker doen. Dan heb ik weer iets om naar te kijken en mijn eigen ochtendritueel te behouden.