Sam Baker is een verteller. Zijn verhalen vertelt hij zingend, raspend, met een zware stem die doet denken aan Johnny Cash. In de intieme Binnenzaal van de Oosterpoort deelt hij observaties, gedachtes en zijn mening over de witte walvis uit Moby Dick.

Alsof hij zo intensief observeert dat de schoonheid van alle dingen wordt opgezogen in de woorden en er na het zingen alleen maar een kale werkelijkheid overblijft.

Naast mij wordt een man ‘gecondoleerd’ met zijn pensioen. Het is een grapje, mensen lachen. De gemiddelde leeftijd ligt rond de 40+, een paar verdwaalde starters daargelaten. Een langbaardige hipster met een North Sea Jazz shirt verlegt wat kabels en brengt, letterlijk en figuurlijk, een frisse wind mee als hij langsloopt.

Het is niet zo gek dat er weinig jongeren in de zaal te vinden zijn. Sam Baker is zelf ook niet meer de jongste. Zijn muziek valt onder het country genre, vergelijkbare artiesten zijn Johnny Cash, Richard Shindell en Patty Griffin. Gedurende de avond ontdek ik echter ook wat overeenkomsten met Kanye West…

Lees de volledige recensie op Groningen LIVE >>