WikiLeaks is ongetwijfeld een van de meest besproken onderwerpen van de laatste tijd. Laat ik er dan ook maar wat woorden aan wijden. Allereerst door te zeggen dat ik blij ben dat iemand in staat is geweest om wat deuren open te gooien. Ja, ik vind transparantie belangrijk. Ja, ik vind dat de politiek een spel is geworden waar niemand de regels van snapt. Ja, ik steun Julian Assange.
In een, overigens erg interessant, interview was Arend Jan Boekestijn er echter niet zo over te spreken en hij weet natuurlijk alles van het naar buiten brengen van ongepaste dingen. Volgens hem moeten diplomaten soms dingen voor zich houden, in het kader van algemeen belang. Volgens hem wordt er gewerkt aan de hand van bepaalde spelregels. Hoe ver die regels omgebogen worden om resultaten in de hand te werken, werd hem niet gevraagd. Dat door WikiLeaks naar voren kwam hoe vaak deze regels en met name sociale codes betreffende beschaafd gedrag gebroken worden, werd ook niet benoemd. Een van Boekestijns argumenten tegen transparantie was dat diplomaten soms concessies moeten doen om hun doel te behalen. Dat kan de achterban pijn doen en stel je toch voor dat wij weten waarom we zo ver zijn gekomen! Je vertelt een kind van vijf toch ook niet dat Sinterklaas niet bestaat? Dat breekt zijn hartje! Laat hem maar gewoon denken dat er een lenige man met roet op zijn hoofd door de schoorsteen naar beneden komt om cadeautjes neer te leggen. En dat die beste man hem dit jaar geen nieuwe X-box EN iPod heeft gegeven, omdat die domme Piet de Apple gadget in de winkel vergeten was. Niemand zou hem vertellen dat zijn ouders nu eenmaal niet ruim genoeg zitten om alles voor hem te kopen en dat hij dus genoegen moet nemen met wat er in de schoen zit. Logisch, dat doe je als je ouder bent. Oud genoeg om te begrijpen hoe dat soort dingen werken.
Waarom laten we ons dan wel als volwassenen zo betuttelen door de overheid? De bevolking is geen klein kind. De enige reden om het volk geen pijn te doen is om het volk te vriend te houden en dat is achterbaks en hypocriet. Wie bepaalt wat pijnlijk is en wat niet? Natuurlijk moet enige privacy ook voor de overheidssector behouden worden, maar laat het niet zo ver gaan dat je de stemgerechtigden gaat behandelen als kleuters. Regeer de wereld, bemoeder haar niet.