Ik snap het niet. Tegenwoordig loop je op festivals steeds vaker hipsters in bonte outfits tegen het lijf. Van dildo’s in een fluorescerend roze Murph suit tot compleet berenpak. Waarom?
Festivals horen bij Nederland. Dat is de afgelopen jaren steeds duidelijker geworden. Into The Great Wide Open verkocht in negen minuten uit en ook Lowlands heeft zijn publiek eerder gegarandeerd dan de line-up. Misschien ben ik een oude zuurpruim, maar de honger waarmee de massa zich op steeds groter wordende namen stort, maakt dat ik stilletjes naar de achteruitgang sluip – op zoek naar iets meer authenticiteit.
Fluitjes
Grote kans dat ik daarom met mijn attitude ook niet al te positief sta tegenover al die verkleedpartijen die festivals tegenwoordig zijn. Ik weet ook niet waar het is begonnen. Of in ieder geval niet wanneer het zo grootschalig is geworden. Mijn lieftallige oud-collega Joris legde me uit dat hij de uitblinkende outfit geïnitieerd heeft bij gebrek aan schone kleren en sindsdien iedereen in Nederland het heeft overgenomen. Trouwe festivalganger die hij is, durf ik hem zo te geloven. Maar hij is er ook van overtuigd dat hij de eerste man was die fluitjes bier dronk en dat na hem velen zijn gevolgd. In Utrecht was dat wellicht het geval, in meer noordelijke sferen wisten mannen al voor hij geboren was dat fluitjes net zo stoer zijn als vaasjes.
Woodstock
Maar terug naar dat berenpak. Ik heb er echt veel over nagedacht. Bij Where The Wild Things Are kan ik me er nog iets bij voorstellen. Als daar een tijger met je komt dansen, sta je er niet heel gek van te kijken. Wild is wild. Echter, niet alle festivals staan in het teken van jungleachtige taferelen. Festivals zijn wel allemaal bedoeld om samen te komen, ongeacht je uiterlijk en achtergrond. Samen een feestje bouwen, met lauw bier, vernieuwende kunst en opkomende bandjes. Zo hoort het te zijn. Woodstock was zeer waarschijnlijk het eerste festival. Een goede verklaring voor alle mooie meisjes die in wijde rokken en bandjes om hun voorhoofd als ware hippies de zandvloer of het grasveld betreden.
Zwembroek
Het wordt me langzaam duidelijk. We worden ouder. Volwassen. Themafeestjes zijn er nog wel, maar die zijn altijd ingekaderd – je zit immers vast aan een thema. Volledig uit de ban kunnen springen. Je jurkje met regenboogpatroon aandoen omdat je daar zin in hebt. Twee staarten op je hoofd omdat je nou eenmaal vind dat je dat goed staat. Een wapenriem om omdat je je vandaag voelt als een cowboy. Ik snap het wel. Festivals zijn de nieuwe kinderfeestjes. Je zwembroek mag mee en omdat je inmiddels groot bent, mag je die zwembroek ook best alvast áántrekken. Alleen word je deze keer niet thuisgebracht. Totdat Joris bepaalt dat de thuisbrengservice prima een nieuwe hype kan worden natuurlijk. We wachten af.