Copyright: D. Sharon Pruitt

Geweld tegen dieren is of iets dat opeens vaker in het nieuws komt, of het is een misdaad die gewoon met meer regelmaat gepleegd wordt. Van onthoofde ooievaars tot het uitmoorden van nestjes jonge vogels. Zelfs honden in het park zijn niet meer veilig omdat er iemand rondloopt met leverworst vol rattengif.

Dat lijken geen spontane uitbarstingen van geweld, maar vooraf geplande acties door iemand die bij zijn volle verstand is. Of nou ja, volle verstand… Ik geloof dat de meest gebruikte psychologische definitie voor dit soort mensen veelal blijft hangen op ‘ziek’. Waar zijn we in godsnaam mee bezig? Waar komen deze dierenmoordenaars vandaan en wat is hun motief?

Het gemakkelijkste zou zijn om bij het zoeken van een oorzaak te grijpen naar de gewelddadige videospelletjes die de jeugd vergallen. Idem voor nieuwe apps op smartphones waarbij je een kat leuke geluidjes kunt laten maken als je met een vuist tegen het scherm dreunt. Maar niemand denkt eraan om eens fatsoenlijk in de spiegel te kijken. Onze omgang met mensen is ook allang niet netjes meer. Terroristen worden als lammetjes afgeslacht, vluchtelingen verdrinken als een jonge katjes in een zak. Of je nou een ooievaar de nek omdraait, of een opstandeling van het regime, veel verschil is er niet te vinden.

Ik geloof dat Joris Luyendijk het al eens zei en ik neem de vrijheid zijn kreet te gebruiken voor de onschuldige dieren die belaagd worden: het zijn net mensen.