In december 2012 won ik een fantastische prijs: een jaar lang gratis uitgaan in Groningen. Niet onbeperkt natuurlijk, maar ik rekende me behoorlijk rijk. Nu, zo tegen eind april, heb ik al meer aan cultuur uitgegeven dan in 2012. Ik krijg de smaak te pakken.
Cultuur, het blijft een vaag begrip. Dit is wat Van Dale erover zegt:
cul·tuur (de; v; meervoud: culturen)
1 (meervoud: ook cultures) verbouw van gewassen
2 op voedingsbodem gekweekte bacteriën
3 het geheel van geestelijke verworvenheden van een land, volk enz.; beschaving: eetcultuur, wooncultuur
Daar herken je weinig in terug van waar een deel van de maatschappij om schreeuwt, toch? Kunst en cultuur, gebrek aan subsidie, verhoogde belastingen op de kaartjes. De sector voelt zich arm en kaalgeplukt. Niet gek. Gezelschappen gaan failliet en worden opgeheven omdat ze zichzelf niet meer kunnen betalen. Vijftien euro voor anderhalf uur theater klinkt menig student en starter als ‘veel’ in de oren. Veertig euro voor een concert van twee uur, waarbij je langer staat te wachten dan te luisteren, is alleen weggelegd voor de trouwe fan.
Crowdfunding
Toch geven we honderden euro’s uit aan festivals. Into The Great Wide Open, Eurosonic en Lowlands zijn binnen een paar minuten uitverkocht – nog voordat de muzikale line-up bekend is. Jongelingen die iets in de cultuur willen ondernemen, verwerven hun financiën via crowdfunding. Openlucht evenementen in steden trekken steeds meer geïnteresseerden. Die zijn vaak gratis, dat dan weer wel. Maar de behoefte is er. Muziek, dans, theater, kunst: het blijven zaken die de mens van nature aanspreken. Of we nu willen of niet.
Vrijkaarten
Ik wil wel, gelukkig. Via het Groninger Uitburo mag ik me dit jaar wellustig uitleven op cultuur in al haar facetten. Musicals in Martiniplaza, orkesten van het NNO, kunst in het Groninger Museum, voorstellingen in alle bekende theaters van Groningen, concerten in Simplon, films en optredens in Vera. Soms is het zoveel dat ik iets moet laten gaan. Aan de andere kant zie ik opeens overal interessante voorstellingen en optredens waar ik heen wil. Ook als ik er ik geen vrijkaarten voor heb.
In Groningen, maar ook in Utrecht en Amsterdam; waar ik ook kom, er lijkt altijd wel iets te doen. Mijn jaar gratis cultuursnuiven heeft me laten zien wat er ook alweer voor moois te beleven valt in Nederland. En daar ben ik bijna net zo blij mee als met de prijs zelf. Cultuur leeft. En ik leef mee.