Er zijn van die dagen dat iedere zucht je de gelukkigste persoon ter wereld kan laten voelen. Gisteren was zo’n dag. Na hard gewerkt te hebben zonder echt iets te hebben gedaan, intensief te hebben gesport zonder jezelf al te hard uit te putten, kom je thuis met een IKEA-kast. Je wacht even met het licht aan doen, want je splinternieuwe hamsters zijn merkbaar actiever als je doet alsof het ’s nachts is. Wel gek trouwens, dat het om negen uur al donker is. Zo lang is de zomer toch nog niet geleden?
Als de man ook thuiskomt van zijn sportavond, druppelt de geur van jullie gezamenlijke zweetvoetjes de ruimte in. Niet genoeg om echt te stinken, maar sterk genoeg om op te vallen. De tv gaat op Voetbal International en je spreidt de benodigde onderdelen van de kast uit op het bed en de vloer. Onder toeziend oog van de hamster die het op kon brengen wakker te blijven ondanks de nu wel aanwezige lading kunstlicht, ga je aan de slag. Nieuwsgierig onderbreekt hij de poging zijn voerbakje in te graven om zijn neusje tussen de tralies van zijn kooi door te steken. Gereedschap is iets dat in jouw huis altijd lijkt te ontbreken, dus bewapen je jezelf met een pepermolen als hamer en mes als schroevendraaier. Af en toe kriebelt de man bemoedigend in je nek, terwijl je bijtend op je lip kijkt naar de tussenschotjes die andersom hadden gemoeten en naar de achterwand die je er om die reden met grof geweld in moet drukken.
En dan staat de kast. Hij is zo goed als perfect; slechts twee spijkers over. Helemaal zelf gedaan, geen man of gereedschap bij nodig. (“Kijk mama, met losse handen!”). Ook de tweede hamster waagt zich inmiddels in de levende wereld. Theekopjes, theepotten, theeblikjes, theethermoskan en thee-ei gaan, zorgvuldig neergezet, de kast in. Een grote knuffel van de man. Je zusje komt koekjes brengen en op televisie begint een documentaire over Flora de olifant.
Je zucht voldaan. Momenten van geluk.