Column voor Nadelunch.com
Ik stem niet dit jaar. Dat leidt tot grote teleurstelling van mijn moeder en opgetrokken wenkbrauwen in de sociale kring. Maar ik doe het gewoon niet. Want zeg nou zelf, beste kiezer, stem jij straks omdat je voor de volle 100% achter een partij staat? Ik geloof er niks van.
In mijn hele leven heb ik twee keer gestemd. Op de SP en op GroenLinks, je mag het best weten. Dat heeft me weinig opgeleverd, maar ik was blij dat ik het deed. Jan Marijnissen, Femke Halsema, het leken me mensen met ideeën. Inmiddels ontkent Marijnissen de schending van mensenrechten in China (Wat? Ja, echt) en is Halsema vervangen door Jolande Sap – die alleen maar praat over een visie zonder dat ze er zelf één heeft.
Idealen
Naar goed Amerikaans voorbeeld voeren we campagne tegen andere partijen in plaats van voor de eigen partij. Rutte lacht alles weg, Roemer laat zich weer als een gepest jongetje in een hoekje drukken, Wilders likt te vaak zenuwachtig langs zijn lippen en Samsom blijft kalm en strijdt voor zijn eigen idealen. Hé, dat is eigenlijk best goed van die Samsom. Maar was de PvdA bij de vorige verkiezingen (slechts twee jaar geleden, voor wie het vergeten is) niet de op één na grootste partij? En wat heeft dat ook alweer opgeleverd?
Lamgeslagen
Het is niet dat ik wil doen alsof het allemaal heel makkelijk is, zo’n land regeren. Alleen geloof ik niet dat er door de mensen en partijen nu echt iets te regeren valt. Ik geef ze maximaal twee jaar voor de boel weer in elkaar stort en we weer met ons rode potloodje richting een stembus mogen, nadat we drie weken zijn lamgeslagen door onnozele politieke filmpjes en circusdebatten vol oneliners en zielige praktijkvoorbeelden zonder inhoud. Kun jij de vijf belangrijkste punten van het partijprogramma van de vijf grootste partijen opnoemen? Zo, uit je hoofd? En weet je wat de gevolgen daarvan zijn voor je dagelijkse bestaan of dat van anderen? Precies. Het gros van de mensen weet dat niet en toch gaan zij bepalen wie er de komende 24 maanden wel of niet iets wegbezuinigt.
Stil protest
Ik schreeuwde altijd als hardste dat als je niet ging stemmen, je ook geen recht van klagen hebt. Inmiddels vind ik het andersom logischer. Zij die stemmen zijn verantwoordelijk voor degenen die uitkomen in de regering. Waarom stemmen om het stemmen als iedereen het erover eens is dat de Nederlandse politiek een grote aanfluiting is? Ik doe dan weliswaar niks, maar dat is in ieder geval een stil protest. Met name tegen het gebrek aan ideologie, aan een idee om gezamenlijk te zorgen voor verbetering. Maar ook tegen daadkracht, tegen een overvloed aan partijen en tegen een kabinetstermijn waarmee nooit iets structureel veranderd kan worden. We zouden massaal níét moeten stemmen om duidelijk te maken dat het anders moet, in plaats van te stemmen op de minst slappe partij in de ijdele hoop dat die iets gaat veranderen.
Cursus Politiek
Laatst las ik ergens in een blog dat men pas vanaf een bepaalde IQ-hoogte zou moeten mogen stemmen. Zodat je in ieder geval weet waar je voor stemt. Ik geloof niet dat dat met IQ te maken heeft. Wat mij betreft moet iedereen een politieke cursus volgen om ook maar iets te mogen doen met een rood potlood. Geen stemwijzer, gewoon een inhoudelijke verdieping in de partijprogramma’s, Nederlandse wet- en regelgeving en een overzicht van gevolgen op lange en korte termijn, inclusief een strategische middag om te kijken welke partij het beste met de ander kan regeren. Iedereen die niet aan de cursus deelneemt, om wat voor reden dan ook, zou hetzelfde te horen moeten krijgen betreft de verkiezingen: jij doet niet meer mee. Dat is pas democratie.