Sneeuw is magisch. De zon is er niks bij. Toegegeven, bij de eerste zonnestralen trekt heel Nederland massaal in T-shirt en korte broek naar het terras. Maar bij de eerste sneeuwvlokken zwijgen we vol bewondering en zijn we allemaal weer even kind.

Op de dag van Sinterklaas ontwaakte Nederland op een van de koudste dagen van het jaar. Nog voordat je de gordijnen open deed, je dekens opensloeg zelfs, voelde je het. Sneeuw. Een heldere frisheid, die door kieren en ramen naar binnen weet te dringen. Energie! Kinderlijke blijheid! Als sneeuw toch eens wist wat voor effect ze heeft. Alles lijkt nieuw, schoon; alle clichés die er ooit over gezegd zijn, blijven waarheid tot op de dag van vandaag.

Lachende kids, ballen die worden gerold tot een heuse pop, studenten die alleen maar uit het raam staren in plaats van naar het bord en zelfs de mannen in het strakste pak kunnen het niet laten hun handschoenen even te bevuilen door het rollen van een klein bolletje sneeuw…. We dromen allemaal dat de wereld wit blijft en het binnenkort sleeën zijn die de fietsen vervangen. Bussen rijden niet meer, scholen en universiteiten laten hun deuren lekker dicht en alles lijkt even stil te staan.

Bij mij thuis is Sinterklaas net zo. Op pakjesavond zit ik met mijn vader, moeder, zusje en haar vriend op de bank en is de rest van de wereld heel ver weg. Urenlang lezen we gedichten voor, eten we pepernoten, pakken we cadeaus uit en drinken we koffie of wijn. In een creatief gezin kun je creatieve gedichten verwachten, dus woordzoekers en meezingers zijn onvermijdelijk. We lachen hardop en bedanken de Sint en zijn Pieten voor al het moois dat we na die avond mee naar huis mogen nemen.

Sneeuw en Sinterklaas. Ze doen iets met je. Hoewel de Kerstman steeds meer aan terrein wint, blijft de goedheiligman toch een gevoelige snaar raken. Hoewel we allemaal claimen meer van zon te houden, kan niets ons zo betoveren als witte vlokken die uit de hemel vallen in de schemering van een koude winteravond. Nu is de Sint weg, maar Groningen nog steeds wit. Dat geeft hoop, het idee dat het tijd is voor nieuwe ondernemingen. Leren snowboarden bijvoorbeeld. Dan kan ik dat rond Kerst hopelijk in het Noorderplantsoen doen. Als de sneeuw zich opstapelt tenminste. Maar sneeuw heeft nogal een eigen wil. Dus eigenlijk kun je nergens vanuit gaan.