Dit weekend werd een nieuw festivalconcept getest. Where The Wild Things Are heeft niks te maken met lekkende tenten, in de rij staan voor de douche of koffie zetten in een opengeknipte plastic fles. Deze festivalbezoeker ploft, na een dagje hossen voor het podium, neer bij de open haard in een bungalow in Center Parcs.

Vorig jaar werd er al een voorproefje gehouden met Bungle Up!, maar het tweede weekend van maart ging Where The Wild Things Are dan echt los. In de afgelopen maanden werd het festival gepresenteerd als een voorjaarseditie van het veelgeprezen Into The Great Wide Open. Die verwachting heeft het in mijn ogen niet waar kunnen maken, simpelweg door de setting. Center Parcs is weinig romantisch en bier uit plastic bekers drinken in wat normaal gesproken een speelarcade is voor gezinnen met kinderen, voelt toch niet helemaal jofel.

Koffie en biologische friet
Het is dus even wennen voor de trouwe festivalganger die het gewend is ‘s ochtends in pyjama met een toiletrol onder de arm de eerste koffie bij het standje aan de rand van het festivalterrein te halen. Niet in de laatste plaats omdat de eet- en drinkgelegenheden tegelijk met de start van het programma los gaan – niet voor 14.00u in dit geval. Natuurlijk kun je in je bungalow een goedkoop, vers kopje koffie zetten, maar daar ontbreekt wel de echte smaak van het festivalgevoel.

Als alles dan eenmaal op gang is, kun je je tegoed doen aan biologische friet en crêpes mobiel of pizza uit een steenoven. Wat Bakker Bart op hetzelfde terrein doet, is me een raadsel, maar de organisatie zal er haar redenen voor hebben. Knus kruipen bezoekers op houten banken dichter naar elkaar en de terrasverwarmers toe. In tegenstelling tot wat de dagen voor het weekend beloofden, is het regenachtig met een gevoelstemperatuur van min vijf.


Grote namen
In de grote tent klinkt applaus, gejoel of bewonderende stilte bij grote namen als Jake Bugg, Of Monsters and Men en Local Natives. Mocht je trouwens niet zo van singer-songwriters houden of geen fan zijn van poppy of electronische folk en indie, dan heeft WTWTA weinig alternatieven te bieden. Naast de grote tent zijn er optredens in locaties van Center Parcs zelf; zo wordt de vloer van de Action Factory (waar je ook kunt air hockeyen, bowlen en gamen) getest door een wilde menigte die los gaat op de opzwepende beats van Skip ’n Die. Rond twaalf uur is het daarmee wel gedaan en ook de grote tent laat al om half drie haar doeken definitief zakken.

Fris en fruitig
Je kunt tot maandagochtend in je bungalow blijven, maar voor de werkers onder ons was het zondagavond alweer gedaan. Omdat de eerste artiest pas rond half drie aantrad en we inmiddels wisten dat er voor die tijd ook geen koffie te halen viel, sliepen we uit en deden we twee uur over een uitgebreid ontbijt. Frisser en fruitiger dan we na een zondagochtend in ons eigen huis zouden zijn, wiegden we nog wat heen en weer bij Anne Soldaat, skipten we de afsluitende biertjes en reden we, meer uitgerust dan ooit, terug naar thuis.


Charme

Op mijn lijstje vink ik meerdere topartiesten af die ik graag wilde zien of waarvan ik blij ben dat ik ze heb leren kennen. Beide nachten sliep ik als een engel. Ik voelde me na afloop schoon genoeg om ongegeneerd bij niet-festivalgangers aan tafel te schuiven voor het avondeten. Maar volgend jaar stort ik me graag weer in de vuiligheid en ongemakken van de camping, de ontdekkingstocht van wereldse gerechten, de diversiteit aan cultureel aanbod, de danspartijen die doorgaan tot het ochtendgloren en de algemene charme van wat een festival anders maakt dan een weekendje weg in een bungalowpark.