Ik wilde een blog schrijven over personen die ik ben, maar liever niet wil zijn. Of personen die ik wil zijn, maar niet ben. Alleen had ik net een kleine persoonlijke overwinning betreft mijn karakter, dus deel ik dat liever.

Inleidend staat in het rijtje ‘Personen die ik ben, maar liever niet wil zijn’ het volgende:

  • iemand die heel gemeen wordt naar anderen als ik moe ben
  • iemand die onrustig wordt in het gezelschap van onbekende mensen
  • iemand die zichzelf direct afvraagt ‘waarom heb ik dat niet gedaan?’ als ik iets zie dat heel cool is

En precies die laatste persoon ben ik dus eigenlijk niet. Gisteren heb ik met mijn lief een vakantie naar Zweden geboekt: 7 dagen kanoën over riviertjes en meren. Op de terugweg pakken we en passant een stedentripje Kopenhagen mee, want we komen er toch langs. Vakantie is vakantie.

Yellow Lemon Tree

Afijn. Ik ging op zoek naar leuke dingen om te doen in Kopenhagen. Daarbij stuitte ik op de blog van Maura: Yellow Lemon Tree en Maura is de shit. Dat wil zeggen, Maura doet alles wat ik ook graag zou willen doen. Schrijven over eten en reizen, prachtige foto’s maken met altijd de juiste lichtinval en compositie. En dan ook nog op bezoek gaan bij de theeplukkende vrouwen in Sri Lanka en daar een artikel over schrijven voor Delicious Magazine. Ja hallo.

Nog geen etmaal geleden zou ik ergens, diep vanbinnen, een steekje jaloezie hebben gevoeld. Venijn. Envy. Echt heel stiekem, want zoiets zeg je natuurlijk niet. Behalve met de liefste vriendinnen om je heen en anderhalve fles wijn in je mik: dan mag je openhartig zeggen dat je iemand stom vindt omdat hij of zij iets doet wat jij wilt, maar nooit zelf hebt gedaan.

Maar vandaag voelde ik dat niet. Zelfs niet diep vanbinnen. Heus, ik heb er nog even bewust naar gezocht. Maar nee. Ik geniet alleen maar van Maura’s mooie foto’s, vind het heel tof dat ze zulke trips maakt en haar verhalen kan delen en ik voel vooral de behoefte om eens met haar thee te drinken zodat ze mij haar verhaal kan vertellen. Dat moet toch prachtig zijn? Kan ik dat misschien weer delen.

En zo, lieve mensen, ben ik niet alleen opeens heel eerlijk over persoonlijke onhandigheden in een openbare blog, maar ben ik ook als mens een stukje gegroeid. Zomaar, op een maandagmiddag om 15.00u.

 

Foto gemaakt door Maura, te vinden op haar Instagram account.