En om er naast de titel gelijk nog maar een cliché in te gooien: van Jonge Harten gaat mijn hart nog steeds sneller kloppen. Schrijven, acteurs interviewen, redactievergaderingen, thee en biertjes drinken en voorstellingen bezoeken. Supermooi.
Mijn Jonge Harten-avontuur begon vorig jaar in een computerlokaal van de Harmonie. Samen met een handvol vrouwen (waarom schrijven mannen niet?) dronk ik thee en we deden schrijfoefeningen met een ervaren journaliste. Een spoedcursus interviewen en recenseren, met als eerste echte opdracht: een stuk schrijven voor in het Jonge Harten magazine. In Amsterdam interviewde ik De Hollanders, een briljante theatergroep die ik sindsdien door het land volg om hun voorstellingen te bekijken.
Festivalcafé
Na zo’n fijne vuurdoop ging het avontuur echt van start. In een nog op te bouwen en in te richten Jonge Harten festivalcafé bij voormalig Boven Jan kropen we rond een tafel met wederom thee, koekjes en een notitieblok (wacht nog heel even, dat bier komt zo, beloofd). Na het bewonderen van de gedrukte magazines volgde nog een kleine aanvullende voorbereiding op de praktijk. Wat zijn kenmerken van een blog? Aan welke criteria moet een recensie voldoen? Twee sessies en we stonden te springen om te gaan. De eerste redactieplanning stond bol van enthousiastelingen die het liefste vijf artikelen per dag schreven.
Los
Dat ging natuurlijk niet, dus moesten de onderwerpen verdeeld worden. Ook bedachten we er nog wat rubrieken bij, want helemaal vol was de blog nog niet. En toen, toen konden we los. De één vertrok al voor het eten naar een voorstelling, de ander at eerst een hapje in het Pakhuis om later die avond verslag te doen van het openingsfeest. Aan een bomvolle tafel (hoestsnoepjes, kabels, laptops, jassen, eetbonnen, alles lag er) zaten bloggers te wachten op inspiratie of met het puntje van hun tong uit de mond te typen. Meer voorstellingen werden verdeeld en tot na middernacht zaten we er om de laatste perfecte zin te vinden.
Achter én voor de schermen
Na de laatste druk op enter, en soms misschien ook wel daarvoor, werd opgelucht een biertje gehaald bij de bar en als het kon, gingen de voetjes van de vloer. Ik vond het de ultieme manier om een theaterfestival van zowel voor als achter de schermen te beleven en als schrijfliefhebber kun je hier volledig je ei kwijt. Ook als je eigenlijk nog nooit geschreven hebt. Inmiddels werk ik en zit nachtelijk Jonge Harten-schrijfwerk er niet meer in, maar wat had ik het graag gewild. Natuurlijk pak ik wel wat voorstellingen en, vanzelfsprekend, een paar biertjes mee!